วันศุกร์ที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2552

ม็อบเสื้อแดง

ไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าคนไทยเป็นอะไรกัน อยู๋แผ่นดินเดียวกันแท้ๆ ถ้าเป็นคำโบราณเค้าก็ว่า กินข้าวหม้อเดียวกัน แต่กัดกันเหมือนหมา ประมาณนั้นเลย ตอนนี้ขวานของประเทศไทยกลายเป็นขวานที่ร้าว รอวันที่จะแตกเป็นสองเสี่ยง ผมเป็นคนหนึ่งที่คิดว่า ไม่ว่าใครมาเป็นรัฐบาลก็กินกันหมด ไม่กินมากก็กินน้อย แต่พวกคุณไม่หันมาลองคิดดูบ้างละ ว่าพวกคุณเอาชีวิตไปเสี่ยง ไปทำลายประเทศชาติของพวกคุณเอง ไปเรียกร้องสิทธ์ต่างๆนานา คนที่พวกคุณปกป้องไม่ว่าจะเป็นฝ่ายสีใด เค้าก็กินเงินภาษีของพวกคุณนั้นแหละคราบบบ

สงกรานต์ที่หายไป

เป็นอีกหนึ่งปีที่งานสงกรานต์ของผมต้องกลายเป็นวันตัวแห้ง ไม่ได้เล่นสาดน้ำเหมือนกับชาวบ้านมาเป็นปีที่ 4 ติดต่อกัน เนื่องจากอายุที่มากขึ้น อากาศที่แสนจะร้อน และการทะเลอะวิวาทของวัยโจ้ทั้งหลาย ที่ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกมันจะเก่งกันไปถึงไหน ยิ่งปีนี้เหตุการณ์บ้านเมืองของเราเข้าขั้นวิกฤษเลยหมดสนุกกันพอดี แต่มีอย่างหนึ่งที่พอจะชื้นใจขึ้นมาบ้างก็เห็นจะเป็นการพบเจอกันของญาติพี่น้องที่ต่างกลับมาเยี่ยมบ้านของผม ทำให้อากาศที่ร้อนกลับเย็นขึ้นมาได้บ้าง นี้แหละครับ พลังของครอบครัวผม